ortadoğu v1

100 yıl önce kimsenin talip olmadığı deniz kenarındaki arazi, günümüz şartlarında değerlenmiş vaziyette, geçmişten günümüze değersizleşen tek şey insan niteliği.

bugün mehdi çıksa kimse inanmaz mesela, çünkü mehdi, 1400 yıl öncesinde insan nüfusunun az olduğu ve insan niteliğinin yüksek olduğu döneme ait bir öge.

hâliyle, insan denilen kavramın alelade biyolojik bir canlıdan ibaret hâle geldiği günümüzde mehdi olayı tutmaz.

günümüzde kavga etse kimsenin umurunda olmayacak birkaç insan, 1400 yıl önce kavga edince bir mücadelenin kökenini oluşturmuş oluyor (haberi olmadan) torunları da bu kavgayı günümüzde sürdürüyor.

geçmiş çağlardaki insanlar farkında değillerdi ama yaptıkları çok basit, gündelik olaylar günümüzün büyük olayları hâlini aldı. mesela iki taşı üst üste koyup sadece yaşamaya çalışan bir insanın eserini bugün müze hâlinde sergiliyoruz. ee ne var bunda? o döneme ait her materyal önemli, üst üste gelen iki taş çok büyük önem arz ediyor diyeceksiniz. elbette, hiçbir itirazım yok. mağaraya çizilen bir çiziğin dahi büyük önemi var.

benim itirazım şuna; mağaraya çizik atan adam ne ise, iki taşı üst üste koyan adam ne ise, 1400 yıl önce bugünkü arabistan'da yaşananlar da oydu. tek bir farkla; torunları savaşı hiç bitirmediler. gündelik basit olaylardan çıkmış ve sadece o yılları ilgilendiren olaylar büyüdü büyüdü büyüdü, zirveden yuvarlanan kartopu misali çığa dönüştü.

nicelik ve nitelik olarak; bugün urfa'da arazi kavgası yüzünden birbirini öldüren insanların maksimum 2-3 kuşak sonrası kan davasını yürütebilecek, sonra bitecek. benzer olaylar 1400 yıl önce gerçekleşince, dönem insanının az nüfus kaynaklı sahip olduğu niteliği sebebiyle 2-3 kuşak ile sınırlı kalmadı, yüzyıllarca devam etti.

tek olay nitelik değil elbette. özellikle Ortadoğu habitatında insanlar önce bir duygusallık yaratırlar, daha sonra bu duygusallığı kontrol edemez, faciaya çevirirler.

fakat facianın nasıl oluştuğunu bir türlü anlayamazlar. yüce bir güç tarafından geldiğini veya başka başka kuvvetlerin etkili olduğunu varsayarlar. kendilerini asla sebep olarak göstermezler, göremezler.